De video toont diverse scènes in Brusselse welzijns-, gezondheids- en gezinsorganisaties. Je ziet mensen van verschillende leeftijden en achtergronden, in onder meer een kinderdagverblijf, een Ankerpunt Huis van het Kind, een gemeenschapscentrum.
De video start met een papa die zijn kindjes afzet aan het kinderdagverblijf. Je ziet beelden van binnen in de crèche.
Een medewerker van kinderdagverblijf Het Madeliefje zegt:
“Awel, jij vroeg wat u drijft. Ik ben daarover gaan nadenken. Veel mensen stellen mij die vraag, want ik kom van ver om hier te komen werken. In het begin had ik heel veel schrik om naar Brussel te komen. De eerste dag ben ik met een heel bang hartje naar hier gekomen voor mijn stage. Vanaf dan was ik verkocht. Na twee maanden ben ik hier vast begonnen in Brussel. Ik ben niet meer weggegaan.”
Daarna zie je een coachingsgesprek tussen een medewerker van het kinderdagverblijf en een coach van Opgroeien in Brussel.
De coach zegt:
“Het geeft mij veel energie als ik mensen kan helpen met de vragen die ze stellen.”
Een volgende scène toont een consultatie in een Ankerpunt van het Huis voor het Kind in Brussel. Je ziet een papa met zijn peuter bij de verpleegster. Een intercultureel bemiddelaar zit mee aan tafel.
De intercultureel bemiddelaar van Foyer zegt:
“Ik weet dat de mensen mij nodig hebben. Het feit dat ik aan de mensen kan helpen, dat geeft mij wel energie.”
In een klaslokaal van het Atheneum in Etterbeek geeft een diëtiste les over gezonde voeding.
Zij zegt:
“Ik vind het ongelooflijk plezant als leerlingen dingen oppikken.”
Daarna volgen beelden van mensen met een handicap die deelnemen aan een muziekatelier en een creatief atelier.
Je hoort de stem van een deelnemer:
“De warmte, de sfeer die hier aanwezig is, is alle dagen anders. Die mensen roepen zoveel warmte bij jou op.”
Bij Nasci vzw zie je een mama’s club. Mama’s met baby’s en jonge peuters zitten rond een tafel.
Een medewerker zegt:
“Het is een grote community. Je weet dat hier dagelijks goeie dingen gebeuren.”
Een vrijwilliger voegt eraan toe, terwijl vrijwilligers babykleertjes sorteren:
“En je doet ook aan recyclage. Ik bedoel, die kleren belanden anders in de vuilbak. En daarom kom ik.”
In Wijkpartenariaat De Schakel, een van de armoedeverenigingen waar mensen in armoede zelf het woord nemen, zie je een medewerker aan het werk.
Hij zegt:
“Ik doe het eigenlijk voor de mensen. Ze laten merken dat er iets meer is dan de armoede, de situatie waarin ze zitten. De talenten naar boven halen, de mensen samen te brengen.”
Bij dagcentrum Espero zie je een medewerker die poppenkast speelt met een kind dat uit beeld blijft.
Ze zegt tegen het kind:
“Wat nou als je heel verdrietig bent? Hoe klinkt dat dan?”
In een andere scène in hetzelfde centrum zegt een collega:
“Ook in ruzies of moeilijke momenten, we lossen het altijd weer samen op. En er is altijd wel een oplossing.”
In een lokaal dienstencentrum drinken Marokkaanse vrouwen thee samen met andere mensen.
Een medewerker zegt:
“Ik werk samen met mensen van heel veel verschillende culturen. Dat vind ik heel fijn, die uitwisseling.”
In een zaal zie je een lesgever een omstaanderstraining geven aan een groep mensen.
Zij zegt:
“We leven in Brussel met een diverse bevolking. En we willen met de omstaanderstraining eigenlijk zoveel mogelijk die verbinding creëren.”
Bij een schoolpoort om 16u00 deelt een medewerker van het CAW flyers uit aan ouders.
Zij zegt:
“Wat mij energie geeft, is vooral het feit dat de juiste informatie bij de ouders terechtkomt, dat er stappen kunnen gezet worden naar een positievere samenleving.”
In een naschoolse opvang sporten kinderen.
Een medewerker zegt:
“Wat drijft mij? Als ik hier elke dag kom en ik zie lachende kinderen, de kinderen die altijd heel blij zijn, spontaan aan het spelen zijn.”
Vervolgens zie je mensen met een handicap die de zomerbar openen, én inburgeraars die vrijwilligen op het Plazeyfestival.
Een coach van de vrijwilligerswerking Compagnie Cordial zegt:
“Wat mij energie geeft, is het werken met gemotiveerde vrijwilligers, organisaties, partners. De connecties die we creëren, de kansen die we samen mogelijk maken, de glimlachen die we op gezichten brengen, maken mijn job zoveel meer dan werk. Het is een passie.”
De video eindigt met een montage van glimlachende gezichten en een boodschap van dankbaarheid voor iedereen die bijdraagt aan een positievere samenleving.