Klik op cc voor ondertitels. Lees hier de tekstversie.
"Elke training, elke match maakt ons sterker. Op en naast het veld"
"We hebben elkaar zien groeien"
Laura, 18 jaar, en Anaïs, 25 jaar leerden elkaar kennen bij Molenbeek Rebels, de basketbalclub gevestigd op de grens van Molenbeek met Koekelberg. Toen ze elkaar leerden kennen, betekende dat een nieuwe start voor de twee. Het was het eerste jaar dat Anaïs coach was en Laura’s eerste jaar als lid. “We hebben elkaar door de jaren heen echt zien groeien”, beamen ze. Ook nu, enkele jaren later, blijven ze verbonden. Anaïs studeerde net af van de VUB als bio-ingenieur terwijl Laura aan haar studies Biomedische Wetenschappen startte, ook aan de VUB. En daar stoppen de gelijkenissen niet. Ze spelen allebei met rugnummer 8. Er wordt wel eens gezegd dat Laura de ‘mini-me’ is van Anaïs. “Anaïs is mijn grote zorgende zus, ook al zijn we niet écht zussen”, vertelt Laura.
Molenbeek Rebels als thuishaven voor meisjes
Molenbeek Rebels is geen ‘gewone’ sportclub. Iedereen krijgt er verantwoordelijkheden en taken toegewezen. Op die manier ontwikkelen de meisjes skills die ze op school of later in hun werk ook kunnen benutten. Molenbeek Rebels biedt een veilige ruimte waar de meisjes samenkomen, kunnen groeien en waar ook ruimte is voor falen en evengoed positieve feedback. “Met de Rebels bereiken we vooral meisjes die in kwetsbare situaties zitten en het thuis al zwaar hebben. Hier kunnen ze hun problemen dan even ontvluchten”, zegt Anaïs. Voor Anaïs en Laura was Molenbeek Rebels ook zo’n thuishaven. Op school voelden ze zich onzeker, alsof ze er niet bij hoorden. Bij Molenbeek Rebels voelden ze zich wel comfortabel en konden ze openbloeien. “Ik werd zelfzekerder dankzij de taken die ik bij Molenbeek Rebels opnam”, stelt Laura.
Sportende meisjes uit Molenbeek?
Door samen te sporten kunnen de meisjes even hun eigen ding doen en hun zorgen vergeten. Maar het is niet altijd gemakkelijk. Tijdens wedstrijden worden de meisjes en coaches soms geconfronteerd met seksisme en racisme. Basketbal wordt als ‘jongenssport’ gezien en vrouwelijke coaches worden niet altijd erkend voor hun kwaliteiten. Racistische uitspraken, oneerlijke scheidsrechters… en het feit dat ‘Molenbeek’ in de naam van de club staat, brengt ook heel wat vooroordelen met zich mee. “Onze leden zijn zich hier ook van bewust en voelen hier de impact van. Hoe je daar als coach mee omgaat is niet altijd eenvoudig”, legt Anaïs uit. “In het begin probeer je gewoon door te bijten, maar nu dienen we vaak een klacht in of mailen we de club waar we racisme ervaarden.”
Inspirerend voorbeeld
“Net omdat er nog zoveel vooroordelen bestaan, over Molenbeek, over meisjes in sport, vind ik het zo belangrijk dat we kunnen zorgen voor een positievere representatie”, zegt Laura. Daarom is Anaïs’ rol bij de Rebels zo mooi. “Een succesvolle jonge vrouw met migratieachtergrond, die coacht, gestudeerd heeft en daarbij ook werkt. Zij inspireert mij, en de andere meisjes, echt”. "Die rol opnemen is ook zwaar. Als coach leer je zelf heel veel van je team. Het is heel leuk, maar het kost ook veel energie: het zijn veel verantwoordelijkheden én je moet onthouden dat je leden naar je opkijken”, zegt Anaïs.
Die representatie is van groot belang. Zodat meisjes zien welke kansen er voor hen zijn en zodat vooroordelen verdwijnen. Molenbeek Rebels biedt hen een veilige omgeving om samen te kunnen groeien. Laura en Anaïs hopen dat andere clubs dit ook gaan doen. “We willen andere clubs inspireren om dit type werking over te nemen. Waarbij de jongeren verantwoordelijkheid krijgen en waar er in hen geloofd wordt.”
Lees het volgende verhaal
Jongeren moeten de kans krijgen om hun talenten te ontwikkelen en hun plaats te vinden